Για την υπέρογκη και αντιαναπτυξιακή φορολογία έχω αναφερθεί πολλές φορές κατά το παρελθόν, προτείνοντας μάλιστα «έξυπνες λύσεις» που μέσα από την αποκλιμάκωση των επαχθέστατων επιβαρύνσεων θα μπορούσαν να φέρουν στη χώρα μας πολλές νέες-καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας και κατ’ επέκταση υψηλότερα δημόσια έσοδα.

Ωστόσο, πέρα από τις φανερές φορολογικές και ασφαλιστικές «αρπαχτές» του δημοσίου στις τσέπες των νομοταγών φορολογούμενων, υπάρχει και μια σειρά από «κρυφά χαράτσια» με τα οποία κατά την τελευταία τετραετία έχουν επιβαρυνθεί βαρύτατα οι Έλληνες πολίτες έμμεσα και συνήθως χωρίς καν να το γνωρίζουν!

Ζημιές στην πλάτη των κορόιδων δηλαδή…

Ας εξετάσουμε τρία μόνο χαρακτηριστικά παραδείγματα.

Δεν είναι η πρώτη φορά που αρθρογραφώ για την απίστευτη υπερφορολόγηση στη χώρα μας, γεγονός που φτωχοποιεί τους συμπολίτες μας και πλήττει καίρια την ανταγωνιστικότητά μας και τις όποιες αναπτυξιακές κινήσεις επιχειρούνται κατά καιρούς να γίνουν.

Ενδεικτικά μόνο θα αναφερθώ σε φετινά άρθρα μου στο Euro2day.gr, όπως «Υπόθεση φορολογία: Πώς… δεν θα έρθει η ανάπτυξη», «Η δυστυχία του να φορολογείσαι στην Ελλάδα» και «Εφορία από συνεταίρος έγινε βασικός μέτοχος».

Ο λόγος για τον οποίον επανέρχομαι σήμερα είναι για να απαντήσω σε ορισμένους μύθους που -καλόπιστα ή κακόπιστα- εκφέρονται από ορισμένους.

Πολλά έχουν λεχθεί κατά καιρούς για τους ελεύθερους επαγγελματίες και τις μικρές επιχειρήσεις, όπως για παράδειγμα ότι πρέπει σε πολλές περιπτώσεις:

* Να συμπράξουν μεταξύ τους και να δημιουργήσουν μεγαλύτερα σχήματα.

* Να σταματήσουν να φοροδιαφεύγουν και να εισφοροδιαφεύγουν.

* Να δώσουν έμφαση στην απόκτηση υψηλότερης τεχνογνωσίας και στην υιοθέτηση των νέων τεχνολογιών.

* Να αποκτήσουν εξωστρέφεια, κοιτάζοντας παράλληλα και τις αγορές του εξωτερικού.

Κανείς δεν μπορεί να φέρει αντίρρηση σε όλα τα παραπάνω, ωστόσο θεωρώ πως αν πραγματικά θέλει η Πολιτεία να συμβάλει στην αναβάθμιση του ρόλου των ελεύθερων επαγγελματιών και των μικρών επιχειρήσεων (της ραχοκοκαλιάς δηλαδή της πραγματικής οικονομίας), τότε θα πρέπει να δημιουργήσει και το κατάλληλο περιβάλλον.

Και ξεκινάω:

Η αντίστροφη μέτρηση για την Άγκελα Μέρκελ ως καγκελαρίου της Γερμανίας έχει ξεκινήσει, μετά και το εκλογικό αποτέλεσμα στο κρατίδιο της Έσσης, το οποίο καταδεικνύει τα σοβαρά προβλήματα του «μεγάλου συνασπισμού», ο οποίος πλέον, καλείται να διαχειριστεί το επερχόμενο ρίσκο κατάρρευσης του. Ως θετικό, ωστόσο, χαρακτηρίζεται το γεγονός ότι η πτώση του συνασπισμού CDU και SPD, οδηγεί σε θεαματική άνοδο το κόμμα των Πρασίνων και όχι το αντιμεταναστευτικό – ευρωσκεπτικιστικό AfD.

H πρόσφατη επίθεση στο Αστυνομικό Τμήμα Ομονοίας από ομάδα κουκουλοφόρων αποτέλεσε ένα ακόμη επεισόδιο σε μία αλυσίδα βίας και ανομίας, η οποία δεν έχει τελειωμό.
Αν, μάλιστα, λάβουμε υπόψη μας τα λόγια του Προέδρου της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αστυνομικών Υπαλλήλων για  «ύπαρξη 5ης φάλαγγας που έχει σκοπό την αποσταθεροποίηση της χώρας και της Δημοκρατίας μέσω της βίας», τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο. Ο αναβρασμός και η έντονη ανησυχία που επικρατεί -μετά και το περιστατικό της επίθεσης- στο εσωτερικό της Αστυνομίας καθώς και στο σύνολο της ελληνικής κοινωνίας, δεν μπορεί να κριθεί από κανέναν ως ανεδαφική ή άτοπη. Πολλώ δε μάλλον, όταν έχουμε τέσσερις αστυνομικούς τραυματισμένους, με τον έναν από αυτούς σε σοβαρή κατάσταση.

Άγνωστος σε μένα επενδυτής από τη Λάρισα με πλησίασε πρόσφατα και με ευχαρίστησε θερμά. Γιατί; Γιατί, όπως θυμάται, με είχε ακούσει σε μια ημερίδα στην πόλη του το 2009, όταν προειδοποιούσα -από τότε- για τα μεγάλα δεινά που θα ακολουθούσαν στον ευρύτερο χρηματοοικονομικό κλάδο. Ως αποτέλεσμα, τόσο ο ίδιος όσο και οι γνωστοί του που επηρέασε, τοποθετήθηκαν σε άλλες (μη τραπεζικές) μετοχές και έτσι σήμερα καταγράφουν κέρδη και όχι βαρύτατες ζημίες.

Με αφορμή αυτό το περιστατικό ανέτρεξα στο παρελθόν και συγκέντρωσα πλήθος επίσημων και καταγεγραμμένων δηλώσεών μου κατά την περίοδο 2002-2015 (βλέπε ενδεικτικά μερικές από αυτές στο συνοδευτικό αρχείο) στις οποίες:

Οι πολιτικοί επιβάλλεται να λένε αλήθειες ακόμη και σε περιόδους που βρίσκονται κοντά σε εκλογικές αναμετρήσεις. Πιστεύω λοιπόν, ότι η αντιμετώπιση του ασφαλιστικού προβλήματος κάθε άλλο παρά εύκολη υπόθεση αποτελεί, γιατί πέρα από σημερινούς συνταξιούχους, η Πολιτεία θα πρέπει να φροντίζει και τους αυριανούς (τα «παιδιά» τους).

Η μείωση του ΕΝΦΙΑ έγινε αντικείμενο εξαγγελιών, τόσο από την Κυβέρνηση, όσο και από την Αξιωματική Αντιπολίτευση κατά την πρόσφατη ΔΕΘ, και ορθά, μιας και από το 2011 – πρώτη χρονιά εφαρμογής του, ως "συνοδευτικό" των λογαριασμών της ΔΕΗ – μέχρι και την αυτονόμηση του, ο ΕΝΦΙΑ δημιούργησε ανυπέρβλητες οικονομικές δυσκολίες στα ελληνικά νοικοκυριά.

Η μείωση των συντάξεων από 1ης Ιουανουαρίου 2019 έφτασε να αποτελεί αντικείμενο πολιτικής διαπραγμάτευσης και απειλών για πρόωρες εκλογές. Ωστόσο, η μείωση των συντάξεων αποτελεί νόμο του κράτους, με αριθμό 4387/2016 και έχει ήδη ποσοτικοποιηθεί, αφού έχει ήδη υπολογιστεί ότι θα αποφέρει στο κράτος 1% του ΑΕΠ ή 1,8 δις ευρώ.

Τι προβλέπει ο Ν. 4387/16 - γνωστός ως νόμος Κατρούγκαλου- για τις συντάξεις

Ο Ν. 4387/2016 προβλέπει μεταξύ άλλων: 

Το τελευταίο χρονικό διάστημα έχουν ακουστεί πολλά για τους «εβδομηντάρηδες συνταξιούχους», τα οποία προκάλεσαν αρνητικές εντυπώσεις.

Πρώτον, γιατί μια κοινωνία λέγεται «πολιτισμένη», όταν είναι σε θέση να σέβεται και να στηρίζει όλους τους πολίτες της και κυρίως τους ηλικιωμένους, τα παιδιά και τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Ειδικότερα οι «εβδομηντάρηδες» είναι άτομα που έχουν προσφέρει πολλά στην κοινωνία και συνεχίζουν να προσφέρουν μέσα από τις συμβουλές τους, την εμπειρία τους και πολλές φορές ακόμη και μέσα από την εργασία τους.